المشاركة الأصلية كتبت بواسطة شخص صامد

اناكنت اعانى من وسواس الموت من 4 سنوات ولكن عندما تزوجت نسيته وانشغلت بحياتى وخلفت ولكن بعد ولادتى الثانيه بشهر ونصف وانا اعانى منه بطريقه صعبه اوى واكتر من اى مره سابقه هذه المره اتذكر الماضى كثيرا حتى اتفه الأشياء وحاجه جوايا بتقولى قربى من ربنا عشان هتموتى قريب انا الحمدلله كنت ملتزمه فى الصلاه والان بدأت اقرا القرآن ولكن ياتينى تأنيب ضمير قاسى اوى ويقولى عباداتك ناقصه هتقابلى ربنا كدا ازاى ودايما شايفه الاخره قدام عينى وبدأت افتكر أخطاء الماضى وضميرى يانبنى عليها والفكره ال فى راسى ربنا بيعمل معاكى كدا عشان تتوبى وتستغفرى وتقربى منه عشان تموتى كويسه وعشان هتموتى قريب حياتى وقفت حرفيا مش عارفه استمتع بحياتى بقيت عندى زهد فى كل حاجه ف حياتى زيى م اكون بقيت حابه او عايزه اموت وخلاص واحساس بيقولى انتى فرحانه عشان هتموتى خلاص حتى بنتى الصغيره بترضع صناعى دايما يجى ف بالى ربنا عمل كدا عشان هتسبيها فربنا خلاها ترضع صناعى مبقتش عارفه اقعد مع ولادى والعب معاهم مبقتش اهتم بنفسى بعمل كل متطلبانى بس من جوايا مش مبسوطه ومليش نفس لأى حاجة حتى لو خرجت مش ببقى مبسوطه ولو مثلا اتفرجت على التلفاز حاجة جوايا تقولى حرام هتتدخلى النار وضميرى يانبنى من اى ذنب صغير اعمله
نفسى الاقى حد مر بالتجربة دى زيى يقولى عمل ايه وهل ف وسواس هيقول قربى من ربنا معظم الحالات ال شوفتها هنا ف المنتدى الوسواس بيبعدهم عن ربنا مش زيى يارب الاقى حد زيى نفسى ارجع اعيش حياتى تانى وارجع اكون مبسوطه
ودايما يجى فى بالى ربنا بيعذبنى دلوقت او يبتلبنى عشان يخفف عذابى
اتمنى الاقى حد مثلى او ع الاقل حد يطمنى